By Τα «ποτέ» σου και τα «για πάντα» πόσες φορές, αυθόρμητα, ξεστόμισες αυτές τις λέξεις και με το χρόνο αυτοαναιρέθηκες;
Το «ποτέ» που έγινε για πάντα και το «για πάντα» που μετατράπηκε σε ποτέ ξανά. Λέξεις μικρές, που δεν υποκύπτουν σε γραμματικούς κανόνες – μα και σε κανενός είδους κανόνα.
Γιατί η ίδια η ζωή δεν υποκύπτει σε κανόνες, τα συναισθήματα δε δαμάζονται. Τα πάντα ανατρέπονται σε μια στιγμή, οι διάρκειες και τα όρια δοκιμάζονται και επαναπροσδιορίζονται.
Λέξεις που σε ξεγελούν κάθε φορά που τις φέρνεις στα χείλη σου. Έννοιες αφηρημένες μακριά απο χώρο και χρόνο, χωρίς όρια, χωρίς κανένα φραγμό, χωρίς επιστροφή αφού ειπωθούν .
Ποτέ δε θα μου συμβεί αυτό πιστεύεις, ποτέ δε θα υποκύψω, ποτέ δε θα το κάνω, ποτέ δε θα σταμστήσω να σε αγαπώ, ποτέ δε θα το ξεπεράσω. Με κάθε ποτέ σου όλο το σύμπαν λες και σε δοκιμάζει, σε προκαλεί να αναιρέσεις το απόλυτο τα «κουτιά» που βάζεις τη ζωή σου.
Αναρωτήσου αν στο διάβα της ζωής τήρησες τις δηλώσεις που τόσο απροκάλυπτα έκανες. Αναρωτήσου αν είχες πράγματι σκοπό να τις τηρήσεις ή αν απλά ήθελες μόνο να προκαλέσεις με το άκουσμα τους, να πληγώσεις ή να αποφύγεις εσυ να πληγωθείς για ακόμα μία φορά .
Απόλυτες έννοιες σε μια ζωή που κάθε άλλο παρά απολυτη και δεδομένη είναι. Μια ζωή που μεταβάλλεται διαρκώς με λιακάδες και καταιγίδες. Πώς μπορεις εσύ να μένεις κολλημένος στα ποτέ και στα για πάντα σου;
Θα αγαπάς για πάντα πιστεύεις, μα ο χρόνος σε διαψεύδει. Δεν ειναι σύμμαχός σου στο να κουκουλώσεις τα κενά και τις ανάγκες της καρδιάς σου. Προδιαγράφεις το μέλλον σου, μα λησμονείς πως δεν είσαι μια αμέτοχη μαριονέτα στη παράσταση της ζωής σου.
Και δε πρέπει να είσαι! Δε πρέπει οι φόβοι σου και οι ανασφάλειές σου να σε βαλτώνουν, να σε κρατούν στάσιμο, ακλόνητο. Έχεις ψυχή έχεις συναίσθημα έχεις την κρίση να αντιδράς σε κάθε νέο γεγονός που σου συμβαίνει, χωρίς παρωπίδες και στεγανά.
Το μόνο δεδομένο στη ζωή μας είναι πως είμαστε περαστικοί σε αυτή τη βόλτα μας στη γη. Το ποτέ και το για πάντα έχουν νόημα μόνο όταν κόβεται το νήμα της ζωής ενός αγαπημένου μας προσώπου.
Μόνο εκεί δεν υπάρχει επιστροφή, μόνο τότε το απόλυτο είναι – δυστυχώς – ανεπιστρεπτί δεδομένο.
Οι λέξεις έχουν δύναμη. Και όσο πιο μικρές είναι, τόσο μεγαλύτερη είναι η δύναμή τους. Μαχαίρι γίνονται που μπορεί να πληγώσει μα και χάδι που επουλώνει τις πληγές σου.
Την επόμενη φόρα που θα τις προφέρεις ας το σκεφτείς καλύτερα, χωρίς να παρασυρθείς απο μια στιγμιαία παρόρμηση. Λέξεις με απολυτότητα είναι παράταιρες με το πρόσκαιρο της ύπαρξής μας.
Πριν τις προφέρουμε – για οποιοδήποτε λόγο – ας κοιτάξουμε μέσα μας, στην ψυχή μας και ας αναρωτηθούμε αν έχουμε τη δύναμη κόντρα στη ζωή να τις τηρήσουμε χωρίς παρεκκλίσεις.
Ίσως τότε η ζωή μας γίνει πιο ουσιώδης και εμείς καλύτεροι άνθρωποι…
Μαριάννα Μεταξά
Εκπαιδευτικός – Συγγραφέας
