By Οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου κρύβουν πάντα μια μελαγχολία…
Μας θυμίζουν.πώς νιώθαμε από παιδιά τα κυριακάτικα απογεύματα, όταν συνειδητοποιούσαμε πόσο γρήγορα πέρασε το Σαββατοκύριακο.
Ο φετινός Αύγουστος όμως ήταν στενάχωρος, από την αρχή του, για όλους μας.
Η επικαιρότητα δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας και χαλάρωσης, καθώς καθημερινά βλέπαμε γεγονότα που μάτωναν την ψυχή μας, που δεν άφηναν κανέναν μας ασυγκίνητο. Οι πύρινες λαίλαπες, η κάπνα που έπνιγε την ανάσα μας, ο πόνος των ανθρώπων που έχασαν τους κόπους μιας ζωής, η ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, η εγκληματικότητα ήταν το σκοτεινό πέπλο που αμαύρωνε τις στιγμές μας.
Και τώρα μετράμε αντίστροφα πριν την επιστροφή στην καθημερινότητα. Μαζεύουμε κοχύλια και στιγμές, που θα είναι οι ηλιαχτίδες μας στο γκρίζο ενός χειμώνα που προμηνύεται δύσκολος και απαιτητικός. Τελευταίες βόλτες με θέα το απέραντο γαλάζιο, με εικόνες που ζεσταίνουν το είναι μας, που θέλουμε να ρουφήξουμε με όλες μας τις αισθήσεις, να βάλουμε παύση στο χρόνο.
Και η μελαγχολία που μας κυριεύει στην ιδέα της επιστροφής συνοδεύει το φτιάξιμο της βαλίτσας μας που δε γίνεται με καμία διάθεση. Τώρα οι αποσκευές μας είναι πιο βαριές καθώς κλείνουν μέσα τους αναμνήσεις και όνειρα. Η χαλάρωση στην ξαπλώστρα, οι ατέλειωτες ώρες στην παραλία, τα βράδια στα γραφικά σοκάκια γίνονται μνήμες που σταδιακά ξεθωριάζουν , παραχωρώντας τη θέση τους στη ρουτίνα και στους αγχώδεις ρυθμούς της πόλης.
Και όσο πιο όμορφα περάσαμε στις διακοπές μας όσο περισσοτερο διάστημα απουσιάζαμε, τόσο μας φαίνεται βουνό η επάνοδος στην πόλη.
Και όμως… Υπάρχει και η θετική πλευρά της επιστροφής! Ας νιώθουμε ευγνώμονες για ό, τι ζήσαμε ακόμα και αν τελείωσε. Και αυτό είναι αρκετό για να νιώσουμε τυχεροί, για να χαμογελάσουμε και να κρατήσουμε την ελπίδα πως οι επόμενες διακοπές θα είναι ακόμα καλύτερες.
Άλλωστε κάθε χρόνο το ίδιο δε νιώθουμε; Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής οι συνεχείς εναλλαγές, όχι η στασιμότητα. Και τι αξία θα είχαν οι διακοπές, πώς θα τις εκτιμούσαμε, αν δεν βιώναμε τη ρουτίνα ;
Υπάρχουν όμως τρόποι για να νιώσουμε καλύτερα και να κρατήσει παροδικά η μελαγχολία της επιστροφής. Αρχικά ας δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να προσαρμοστεί σταδιακά στην καθημερινότητα.
Δεν είμαστε οι μόνοι που νιώθουμε μια ψυχική και σωματική κόπωση γυρίζοντας στην πόλη. Όλοι το βιώνουμε για μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα αυτό το συναίσθημα. Νιώθουμε άτονοι, διαρκώς κουρασμένοι χωρίς καμία διάθεση να επανέλθουμε στο πρόγραμμά μας. Δεν υπάρχει λόγος να πέσουμε από την πλήρη χαλάρωση στην εργασιοθεραπεία, στο άγχος και στις συνεχείς υποχρεώσεις.
Ας ξεκινήσουμε με την τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων που έμειναν πίσω λόγω διακοπών και την οργάνωση του προγράμματός μας ώστε να μη πελαγώσουμε.
Μπορούμε να μοιρασουμε αρμοδιότητες και σε άλλα μέλη της οικογένειας ή στους συνεργάτες μας ώστε να μην επωμιζόμαστε όλα τα βάρη μόνοι μας.
Και αν η μελαγχολία συνεχίζεται ας αναλογιστούμε το γιατί. Αν επιστρέφουμε σε κάτι που αγαπάμε δεν έχουμε λόγο να συννεφιάζουμε. Αν βρίσκουμε νόημα και σκοπό στη δουλειά μας και στους ανθρώπους που είναι γύρω μας η επιστροφή είναι μια φυσιολογική μετάβαση που δε θα πρέπει να μας φορτίζει με αρνητικά συναισθήματα. Και η δημιουργικότητα είναι μέρος της ζωής μας, μάς κρατά σε εγρήγορση καθώς νιώθουμε παραγωγικοί και δραστήριοι.
Διήμερα αποδράσεων όποτε είναι εφικτό μέχρι να ξαναπάρουμε την πολυπόθητη άδεια θα μειώσουν την προσμονή μας για την επόμενες διακοπές καθώς θα έχουμε σε σύντομα διαστήματα κάτι να περιμένουμε.
Και αν ο Αύγουστος άθελά του μας στενοχώρησε ας τον αφήσουμε πίσω μας. Ας καλωσορίσουμε τον Σεπτέμβρη που σηματοδοτεί το τέλος της καλοκαιρινής ραστώνης, που μας χαμογελάει διστακτικά.
Ας τον υποδεχτούμε με βλέμμα αισιόδοξο.Νέοι στόχοι, νέα όνειρα, νέο ξεκίνημα, νέες σκέψεις. Και η ζωή είναι όμορφη ό, τι εποχή και αν έχουμε. Και ζούμε κάθε μέρα της όχι μόνο ένα μήνα τον χρόνο!
Καλή μας επιστροφή με τη ματιά στο τώρα, με αναπόληση στο χθες και με χαμόγελο προς το αβέβαιο αύριο !
Μαριάννα Μεταξά
Εκπαιδευτικός – Συγγραφέας
