By Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως ημέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Και από τότε μέχρι σήμερα οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο δεν έπαψαν να αγωνίζονται για μια κοινωνία ισότιμη, χωρίς διακρίσεις φύλων.
Γυναίκα! Κάθε μία από εμάς είναι διαφορετική, έχει τη δική της μοναδική προσωπικότητα. Δεν χρειάζεται να την αποδεικνύουμε με άκριτο φεμινισμό και φιλολογίες, αλλά να πορευόμαστε δίπλα με τους άντρες ισότιμα και ισάξια, χωρίς να προηγούμαστε, μα ούτε και να ακολουθούμε.
Είμαστε συνοδοιπόροι τους στο ταξίδι της ζωής, ισότιμες, μα όχι ίδιες. Οι διαφορές που έχουμε μαζί τους πρέπει να μας ενώνουν και να μας συμπληρώνουν, αντί να μας διχάζουν.
Οι ρόλοι μας διαφορετικοί, μα τα όνειρα, οι επιθυμίες, τα συναισθήματα δεν κάνουν διακρίσεις στο φύλο, είναι κοινά σε άντρες και γυναίκες. Να διεκδικούμε τον τίτλο της δυναμικής, ανεξάρτητης γυναίκας, χωρίς να αντιστρέφουμε τους ρόλους, χωρίς να θυσιάζουμε τη θηλυκή μας υπόσταση.
Και οι ρόλοι μας είναι πολυδιάστατοι . Μητερα, αδελφή, γιαγιά, κόρη , σύζυγος, σύντροφος. Γυναίκες που παλεύουμε να βρούμε τις ισορροπίες ανάμεσα στον εαυτό μας, την προσωπική ζωή και την επαγγελματική μας καριέρα.
Είμαστε ευαίσθητες και ευάλωτες, μα γνωρίζουμε πώς να μαζεύουμε τα κομμάτια μας και να ξεκινάμε από την αρχή όσες φορές και αν χρειαστεί. Εκπέμπουμε αξιοπρέπεια και σεβασμό πρώτιστα στον εαυτό μας και μετά σε όσους είναι γύρω μας. Αυτόφωτες πάντα, είμαστε φως οι ίδιες, δε δανειζόμαστε δε μοιραζόμαστε, δε σκορπιζόμαστε ανούσια.
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλες εμάς τις γυναίκες που γιορτάζουμε σημερα!
Χρόνια πολλά σε εμάς που λυγίσαμε πολλές φορές, μα δεν επιτρέψαμε στον εαυτό μας να σπάσει. Σε εμάς που παραμένουμε ακλόνητοι βράχοι για να στηρίξουμε όσους είναι δίπλα μας. Που κρύβουμε τον πόνο μας και τη θλίψη μας πίσω από ένα αμήχανο, ψεύτικο χαμόγελο. Σε εμάς που η ζωή μάς έριξε στον πάτο, μα γαντζωθήκαμε και πάλι στην κορυφή, ανασκουμπωθήκαμε και αναγεννηθήκαμε από τις στάχτες μας.
Σε εμάς που δε δεχόμαστε η προσωπικότητά μας να προσδιοριστεί μέσα από ταμπέλες και ρόλους, ούτε χρειαστήκαμε «δεκανίκια» για να προχωρήσουμε. Σε εμάς που την αδυναμία και την ευαισθησία μας, τις καταχωνιάσαμε βαθιά στην ψυχή μας επιτρέποντας σε ελάχιστους να τη δουν, καθώς προβάλλουμε έναν αστείρευτο δυναμισμό και ένα αήττητο πάθος για τη ζωή.
Δε συμβιβαστήκαμε, δεν ρίξαμε τα θέλω μας και την αξία μας για να παίξουμε δεύτερο ρόλο στη ζωή ενός άντρα. Κομπάρσοι δε γινόμαστε, μόνο πρωταγωνιστικούς ρόλους αναζητούμε και αξίζουμε.
Δεν φτάνει μόνο μια μέρα το χρόνο για να εκφράζουμε την αγάπη μας και την εκτίμηση μας στις γυναίκες της ζωής μας, αλλά να τις τιμάμε κάθε μέρα με την αγάπη μας και την υποστήριξή μας. Ας μάθουμε στις κόρες μας να αγαπούν τον εαυτό τους , να εκτιμούν την αξία τους και να φεύγουν μακριά απο οτιδήποτε ή οποιονδήποτε τις χειραγωγεί.
Χρόνια μας πολλά , ξεχωριστά, μοναδικά σε κάθε μία από εμάς όποιο ρόλο και να έχουμε. Γιατί η Γυναικα ειναι Ζωή, η Ζωή είναι Γυναίκα και σήμερα γιορτάζει η ίδια η Ζωή!Και η ζωή είναι μοναδική και οφείλουμε να τη σεβόμαστε και να τη λατρεύουμε!
Μαριάννα Μεταξά
Εκπαιδευτικός – Συγγραφέας
