By Και πλησιάζουν τα γενέθλια μας, η μέρα που αφήνουμε πίσω τον προηγούμενο χρόνο. Περίεργα τα συναισθήματα αλλά σίγουρα υπάρχει μεγάλη χαρά! Γιατί πάνω απ όλα, μεγαλώνουμε σωστά!
Σε λίγους μήνες, πλησιάζουν και τα δικά μου γενέθλια! Το συγκεκριμένο κείμενο το γράφω επειδή οι περισσότεροι που μου απάντησαν πως θέλουν να διαβάσουν κάτι για την προσωπική τους μέρα ( είχα βάλει pol στο Instagram), έχουν όπου να ναι τα γενέθλιά τους!
Και λοιπόν, τους άκουσα! Θα σας πω τι νιώθω εγώ λίγο πριν κλείσω τα 25 μου. Ξέρω, μετά από πολλά χρόνια θα γελάω που σκέφτομαι πως νιώθω που μπαίνω στα 25 αλλά έχω τους λόγους μου.
Η πανδημία, η κούραση, η καραντίνα, η δουλειά, τα γεγονότα που συμβαίνουν κάθε μέρα, μας επηρεάζουν και μας ρίχνουν ψυχολογικά. Σκεφτόμουν, τι έζησα στα 24 που θα το θυμάμαι; Τι θα λέω πως έκανα τότε και το χάρηκα;
Αυτό που σίγουρα θα κρατήσω, είναι ότι είναι καλά η οικογένειά μου και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι και που πήγα λίγες διακοπές στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Αυτά! Δεν έχω χαρεί τόσο πολύ εκείνη τη χρονιά και δεν ξέρω αν την χαρήκατε και εσείς.
Μου φάνηκε πως πέρασε «αέρας» αυτός ο χρόνος και ότι δεν έκανα και κάτι που το ευχαριστήθηκα. Είχα και τις απώλειες μου που και αυτό με έριξε πολύ. Δεν μου αρέσει να δείχνω τις αδυναμίες μου γιατί δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος.
Όσοι με έχουν καιρό στο Instagram ή όσοι με ξέρουν, θα καταλάβουν ότι εγώ πέσει ψυχολογικά. Είναι το χειρότερο να χάνεις για ένα διάστημα τον εαυτό σου αλλά και τη όρεξή σου.
Όταν σβήνουμε τα κεράκια, υποδεχόμαστε την νέα ηλικία μας! Αυτή που θα μας φέρει (πιθανόν) καινούρια πράγματα, νέες εμπειρίες, νέα μαθήματα. Ίσως να γίνουμε και πιο χαρούμενοι!
Κάθε χρόνος που περνάει, πρέπει να τον χαιρόμαστε. Δυστυχώς, δεν ξανά επιστρέφει. Δεν θα ξανά γίνω 22,23,24… Ναι, τα φοιτητικά μου χρόνια ήταν τα καλύτερα και θέλω να περνάω καλά σε κάθε ηλικία. Να ζούμε αυτά που «πρέπει» στην ηλικία που βρισκόμαστε είτε είμαστε 25, είτε 30, είτε 40 είτε 60 και πάει λέγοντας.
Να έχουμε στο μυαλό μας πως η κάθε μας στιγμή είναι πολύτιμη. Μεγαλώνουμε και σιγά σιγά χάνεται αυτή η αθωότητα, η ξεγνοιασιά που είχαμε κάποτε. Γινόμαστε πια, σοβαροί και υπεύθυνοι ενήλικες. Όμως, μην χάνετε το παιδί που έχετε μέσα σας. Όλα θέλουν το μέτρο τους.
Να μας αγαπάμε και να μας προσέχουμε. Μην μιζεριάζουμε, μην στεναχωρούμε ανθρώπους, μην έχουμε μίσος για κανέναν. Εμείς χαλιόμαστε αν τα νιώθουμε αυτά.
Και κυρίως, μην φεύγουν έτσι τα χρόνια και στο τέλος της κάθε ηλικίας μας να λέμε ότι δεν κάναμε και κάτι το σπουδαίο.
Να φροντίσετε να είστε χαρούμενοι συνέχεια! Μην χάσετε το χαμόγελο και την ενέργεια σας! Μια ζωή την έχουμε. Και αν αναρωτιέστε ότι κάθε φορά που κάνετε ευχή, λίγο πριν σβήσετε τα κεράκια της τούρτας, δεν πιάνουν, κάνετε λάθος! Πιάνουν και έρχονται αυτά που θέλουμε.
Οι δυνατοί άνθρωποι φαίνονται όταν πέφτουν και ξανά σηκώνονται. Δεν με νοιάζει η εικόνα, με νοιάζει να ξέρω πως θα έχω μπροστά μου έναν άνθρωπο ο οποίος χαίρεται και έχει όρεξη για ζωή και να δίνει συναισθήματα. Κάντε πράγματα για τον εαυτό σας, αγαπήστε τον!
Μην χαλιέστε για πράγματα που μπορούν να διορθωθούν. Και αλλάξτε ό,τι δεν σας αρέσει! Μπορείτε!
Και αν έχετε όπου να ναι γενέθλια, σας εύχομαι χρόνια πολλά, δημιουργικά και ευτυχισμένα!
